Unutmak

-
Küçük bir çay ocağında oturmuş, bu saatte neden uyandığımı sorguladım. Senden vazgeçmişim onu fark ettim. Gözlerimi pek çok şeye açmıştım bu sabah. Hala uyku mahmuruydum. Aşktan kalanlarla yaşamaya çalışıyordum. Yaşayamam sandım. Baksana hala ölmedim. Sen de yaşıyorsun biliyorum. Alışmak sevmekten daha zormuş ya, unutmak sevmekten daha da zor. İnsan önce kendinde anlamalı unuttuğunu. Unuttum diyip her gece ağlıyorsak komik değil mi? Sevmeyi yıllara sığdırıp iki güne unutmak da sevdaya dahil mi? İnsan neden unutamaz? Aşk tek tarafta bitmişse biter miydi her şey? Unutmak bu kadar acı vermek zorunda mıydı? Böyle olmamalı. Unutmanın da bir ilacı olmalı. Birine alışmaktan bağlanmaktan korkanlar aslında sonunu göze alamaz. Çok sevip unutmayı insan nasıl kaldırabilir? Ben o kadar çok kişiyi unuttum ki, kendimi unutmadığıma şükretmeli. İnsan alıştığı için unutamaz. İnsan hala sevmesine rağmen, sevmek yetmemişse unutamaz. İnsan kendini başka bedenlerle, geçici kör heveslerle avutursa unutamaz. İnsan zaman vermeli kendine. Sevdiyse unutmanın acısını da yaşamalı. Ben iyiyimcilere sakın aldanmayın. İnsan tepkisini hemen vermeli. Birikince olmuyor çünkü. Hiç olmuyor. İnsan saklamak isterken özlediğini, en çok zararı kendine veriyor. Aşk tek tarafta bittiyse fazla söze gerek olmuyor. Ve ne yazık ki unutmak için acı çekmek gerekiyor. Her aşk gibi bu yazı da burda bitiyor. Unutuyor kalp, unutuyor.

Sevgilerle
Beyza

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

"Sen dizime yattın, ben bir hikaye anlattım ve sen büyüdün"

-
 Kendimi anlatmak için cümlelerin yettiğini düşünürdüm, senden önce. Şimdi kelimeler zor dökülüyor dilimden. Her şey içimde yoğun bir karmaşa.  Seninle benim dengede olmam imkansız. Sen bunu anlamadın. Ya hep ya hiç. Şimdi hiç'i yaşatıyoruz birbirimize. Sen inanmıyorsun ikimizi toplasan "hep" çıkmaz diyorsun. Kendini bana bıraksan anlardın, yol bizi oraya götürecekti zaten.  Kendinde her kaybolduğunda beni uzaklaştırıyorsun kendinden. Dünya zaten yalnız bir yer. Dünya zaten ıssız bir yer. Kendine bunu yapmana gerek yok. Senden değişmeni istemiyorum. Bana inan, sonra dön kendine bak. Ne dediğimi anlayacaksın. Büyük bir fırtınadan sağlam çıkmak kolay değildir, bırak yıkılalım. Olması gereken olsun. Korkuyorsun, hem de her şeyden. Öyle bir duvar örmüşsün ki kendine, dışarıdan gelip kimse sana zarar vermesin istiyorsun. İşte ben sana bakınca orada bir duvar yok, duvarın ardını görüyorum. Sen bunu yaşamama izin vermiyorsun. Bu hikayenin özeti bu işte: her şey o kadar kolayken...
Devamı

Balkon

-
Neredeyim, ne haldeyim. Ben ve kafamın içindeki binbir tilki uyumuyoruz. Hep hüsran. Hep eksik. Nereden tutsam oradan elimde kalıyor. Yakınken uzaklaştığım şeyler var. Uzakken de çok yakın hissettiğim şeyler. Hiç hissizleştim mi? Hayır. Hep kalbimde. İyi, kötü, aşk sevgi,nefret, arzu, tutku. Bir balkon. Bütün manzarada geçmişimi gördüğüm. Yerler altında hayallerim var. Çıplak ayak, sayfa sayfa basıyorum her satır ümide. Yorulup oturuyorum. Ben gencecik bir bedende bile bile yorulmuş yüreğimi daha fazla taşıyamıyorum. Ay ışığı vuruyor kara saçlarıma, ben geçmişe bakıyorum. Geçmiş kocaman bir şehir. Geçmiş öylece duruyor önümde, betonarme binalar gibi. Ben sadece izliyorum. O balkon sığındığım tek yer . O balkonda ömrüm geçecekmiş gibi hissediyorum. Benim için bir yığın geçmiş. Soğuk bir beton. Her evin içi başka bir hikaye. Koca bir yaşanmışlık bu şehir. Ve ben balkondan bakıyorum. Parmak uçlarımda hayallerim. Sadece dokunuyorum. Okuyorum biraz da. Ay ışığı vuruyor göz bebeklerime. Bir ...
Devamı

Kavuşma

-
 "Yolun zorunu yürümüştün sen tanıştığımız zaman, ben dalgalanmaktaydım elvan elvan." Bizim hikayemizin başı böyle. Nasıl ilk görüşte böyle hissettin deseler, gözlerinin içine öyle bir bakarım ki nasıl olduğunu söylememe gerek kalmaz. Zaten hep mana arıyorsun her bakışımda. Gözlerimle konuştuğumu biliyorsun. Beni sanki yıllardır tanıyorsun. Ben aynısını hissetmesem de, hayatımın belli bir döneminde hissettiğim bazı duygular var. Bana onları anımsattın. Soruyorum kendi kendime: Biz ne yaşadık? Doğru mu bu? Doğru olması gerekir mi? Doğru ne?  Beni pırıl pırıl bir ayna gibi görüyorsun. Bana bakınca kendinden hiçbir şey yok, seni bana çeken bu. Beni sana çekense o tanıdık his, güven. Sana koşulsuz güvenmek istiyorum. Sonunda mahvolsam da. Hazır olmasam da bu sona. Hiçbir sona hazır değilim. Kimse sonlara hazırlayamaz zaten kendini.  Ben artık her gün yeni bir şey öğreniyorum. Sonra kendimle kalınca tüm bu öğrendiklerim de benimle geliyor. Sen öğretiyorsun. Beni duvarlara vura...
Devamı