Balkon

Neredeyim, ne haldeyim. Ben ve kafamın içindeki binbir tilki uyumuyoruz. Hep hüsran. Hep eksik. Nereden tutsam oradan elimde kalıyor. Yakınken uzaklaştığım şeyler var. Uzakken de çok yakın hissettiğim şeyler. Hiç hissizleştim mi? Hayır. Hep kalbimde. İyi, kötü, aşk sevgi,nefret, arzu, tutku. Bir balkon. Bütün manzarada geçmişimi gördüğüm. Yerler altında hayallerim var. Çıplak ayak, sayfa sayfa basıyorum her satır ümide. Yorulup oturuyorum. Ben gencecik bir bedende bile bile yorulmuş yüreğimi daha fazla taşıyamıyorum. Ay ışığı vuruyor kara saçlarıma, ben geçmişe bakıyorum. Geçmiş kocaman bir şehir. Geçmiş öylece duruyor önümde, betonarme binalar gibi. Ben sadece izliyorum. O balkon sığındığım tek yer . O balkonda ömrüm geçecekmiş gibi hissediyorum. Benim için bir yığın geçmiş. Soğuk bir beton. Her evin içi başka bir hikaye. Koca bir yaşanmışlık bu şehir. Ve ben balkondan bakıyorum. Parmak uçlarımda hayallerim. Sadece dokunuyorum. Okuyorum biraz da. Ay ışığı vuruyor göz bebeklerime. Bir rüzgar esiyor sonra. Yerdeki tüm kağıtlar darmadağın. Gelecek darmadağın. Hayallerim darmadağın. Ben hala bir sandalyede oturuyorum öylece. Birini tutsam, diğeri gidecek. Yetişemem ki hepsine. Kendime diyorum: "Bırak dağınık kalsın, boşver" . O soğuk binalardan gözümü alamıyorum.  Her biri bir hatıra. Gitmek istiyorum. O balkonu terk etmek. Soğuk binalar gibi duran geçmişimden kaçıp gitmek. Yerdeki dağınık sayfalara bakıyorum. Gidersem gelecek de kalacak o balkonda. Tüm hayallerimi ceplerime koyup gidemem ki. Gidebilir miyim yoksa? Seçer miyim geleceğimi? Neyi en çok istediğimi biliyor muyum? Geçmişten vazgeçmek, gelecekten de vazgeçmek demek. Öylece oturuyorum o balkonda. Bir şeyler olmasını umarak. Geçmiş önümde, gelecek ayaklarımın altında.