Hırslarımız
Açıkçası bugün sınavım olduğu için aklıma takılan sorular sınav konularıyla alakalı.Ama
arkadaşlarımla ders çalıştığımda şunları düşündüm. Hırs zararlı mıydı? Çevremizde hırslı insanların olması bizi nasıl etkilerdi? Ben hiçbir zaman hırslı bir insan olmadım,olamadım.Yıllar geçtikçe fark ettim ki her ortamda en az iki üç kişi oluyordu kendini hırsıyla belli eden.Ben de aklıma geldikçe gözlemledim hırslı insanları.Kendilerini bir şeye adamaları yetiyordu onlar için.Rakiplerini sevmiyorlardı ama bunu belli etmiyorlardı, içten içeydi bu sevgisizlik.Sakın yanlış anlamayın,tüm hırslı insanlara ithaf etmedim bu yazıyı.Ben sadece karşılaştıklarım üzerinden yorum yapıyorum.Paylaşıma açık değillerdi, hatta ve hatta yanlışa yönlendiriyorlardı bazen çevreyi elemek için.Bu hırs en çok kendilerine yarar sağlıyor olabilir,kabul. Ama baktığında en çok kendilerine zarar veriyordu, farkında değillerdi.Kazandıkları başardıkları onlara yeterdi.Hırslı olup her zaman başaramazdınız ama.Hırslı ve başarısız insanlar bence en tehlikelisiydi.Çünkü çabaya rağmen sonuç yoktu ve bunun acısını birinden çıkarmak gerekiyordu.Bu da o kişinin çevresini yıpratıyordu.Hırslı olmak bence çok fazla şeyden fedakarlığı gerektiriyordu.Ortada bir kendini adamışlık vardı, adadığın şey yüzünden hayatından kısmalıydın. Sanırım ben bunu hiçbir zaman yapmadım.Yapamam demiyorum ama yapmadım.Hayattaki öncelikler meselesi işte.Yakın çevremde olmasa da çevremde çokça hırslı insan var.Dedim ya onları gözlemledim diye, onlar bu kadar hırslıyken bu hırstan benim payıma düşen neydi? Bunu da epeyce düşündüm ve şuna karar verdim. Bu hırs küpleri diye tabir ettiğimiz insanlar bizi kesinlikle etkilerdi.Herkesin bu etkiyi nasıl aldığı önemliydi ama.Ben de etkilendim.Dönüp onlara her baktığımda kendi hayatımdaki başarısızlıklarıma üzüldüm kabul ediyorum.Ama kendimi bir şeye adamak yerine pek çok şeyi hayatıma katmak beni daha mutlu biri yaptı,bunu fark ettim.Hırslarıma değil heveslerime aittim çünkü.Tabiatım böyleydi.Eğer sizin için kazanmak,başarmak bu kadar önemliyse hırslarınızla mutluluklar dilerim.Bense hayat bir oyunsa eğer oyunun içinde kalayım da bana yeter dediğim için böyleyim.Kuralını bilmem hırslarıyla ilgilenmem hedeflerim var zaferlerim var hüsranlarım da var ve bu bütün oyunda sevimli bir yer kaplıyorum bence.Hırslı olmayın diye zırvaladığımı düşünmeyin.Benim dememle de hırslarınızdan sıyrılacağınızı çok sanmam.Ama biraz düşündüyseniz bana yeter.Benden bu kadar.Hırslarınızla da tasasızlıklarınızla da mutlu olmaya çabalayın çünkü bu hayat başka türlü çekilmiyor.
sevgilerlee
Beyza
arkadaşlarımla ders çalıştığımda şunları düşündüm. Hırs zararlı mıydı? Çevremizde hırslı insanların olması bizi nasıl etkilerdi? Ben hiçbir zaman hırslı bir insan olmadım,olamadım.Yıllar geçtikçe fark ettim ki her ortamda en az iki üç kişi oluyordu kendini hırsıyla belli eden.Ben de aklıma geldikçe gözlemledim hırslı insanları.Kendilerini bir şeye adamaları yetiyordu onlar için.Rakiplerini sevmiyorlardı ama bunu belli etmiyorlardı, içten içeydi bu sevgisizlik.Sakın yanlış anlamayın,tüm hırslı insanlara ithaf etmedim bu yazıyı.Ben sadece karşılaştıklarım üzerinden yorum yapıyorum.Paylaşıma açık değillerdi, hatta ve hatta yanlışa yönlendiriyorlardı bazen çevreyi elemek için.Bu hırs en çok kendilerine yarar sağlıyor olabilir,kabul. Ama baktığında en çok kendilerine zarar veriyordu, farkında değillerdi.Kazandıkları başardıkları onlara yeterdi.Hırslı olup her zaman başaramazdınız ama.Hırslı ve başarısız insanlar bence en tehlikelisiydi.Çünkü çabaya rağmen sonuç yoktu ve bunun acısını birinden çıkarmak gerekiyordu.Bu da o kişinin çevresini yıpratıyordu.Hırslı olmak bence çok fazla şeyden fedakarlığı gerektiriyordu.Ortada bir kendini adamışlık vardı, adadığın şey yüzünden hayatından kısmalıydın. Sanırım ben bunu hiçbir zaman yapmadım.Yapamam demiyorum ama yapmadım.Hayattaki öncelikler meselesi işte.Yakın çevremde olmasa da çevremde çokça hırslı insan var.Dedim ya onları gözlemledim diye, onlar bu kadar hırslıyken bu hırstan benim payıma düşen neydi? Bunu da epeyce düşündüm ve şuna karar verdim. Bu hırs küpleri diye tabir ettiğimiz insanlar bizi kesinlikle etkilerdi.Herkesin bu etkiyi nasıl aldığı önemliydi ama.Ben de etkilendim.Dönüp onlara her baktığımda kendi hayatımdaki başarısızlıklarıma üzüldüm kabul ediyorum.Ama kendimi bir şeye adamak yerine pek çok şeyi hayatıma katmak beni daha mutlu biri yaptı,bunu fark ettim.Hırslarıma değil heveslerime aittim çünkü.Tabiatım böyleydi.Eğer sizin için kazanmak,başarmak bu kadar önemliyse hırslarınızla mutluluklar dilerim.Bense hayat bir oyunsa eğer oyunun içinde kalayım da bana yeter dediğim için böyleyim.Kuralını bilmem hırslarıyla ilgilenmem hedeflerim var zaferlerim var hüsranlarım da var ve bu bütün oyunda sevimli bir yer kaplıyorum bence.Hırslı olmayın diye zırvaladığımı düşünmeyin.Benim dememle de hırslarınızdan sıyrılacağınızı çok sanmam.Ama biraz düşündüyseniz bana yeter.Benden bu kadar.Hırslarınızla da tasasızlıklarınızla da mutlu olmaya çabalayın çünkü bu hayat başka türlü çekilmiyor.
sevgilerlee
Beyza
Yorumlar
Yorum Gönder