Hatalarımız Hakkında

-
İnsan bu hata yapmak doğasında var. Hatalarımız bizi biz yapar aslında ama yine de en az hatayla yola devam etmeye çabalamakta fayda var. Yoksa işler çığırından çıkıyor. Hatalarını görmek de önemli. Çevren hata yapıyorsun şöyle yap, böyle yapma dese de insan çoğu zaman aldırış etmez bildiğini okur. Peki hatalarımız mıydı bizi biz yapan? Yoksa aslında fark etmeden çıkmazlara mı sürükler hatalar? Orhan baba haklı: "Hatasız kul olmaz." Ben hatalarımın farkına çok geç varıyorum. Biliyorum siz de öylesiniz. Hatalardan ders alma olayına da çok uymuyorum. Bazılarımız bir kere hatasını fark etse bile, illa bıkana kadar devam edecek başka yolu yok. Çünkü hepimiz insanız ve farklı farklı özelliklerimiz var. Hata yapmanın önüne geçemiyoruz. Hatalar keşkelere sebeptir. Keşkeler aslalara. Hatalar tesadüf değildir. Hatalar sebepsiz değildir. Hatalar telafisiz değildir, çoğunlukla.Hatalar aslında kendimizi ne kadar kahretsek de gereklidir. Öğrenemediğimiz pek çok şeyi hata yapa yapa öğreniriz. Hepimiz çok korkarız hatalardan ama aslında hatalardan nasıl ders aldığımıza göre hayattaki yolumuzu çizeriz. Yerde olmak sorun değildir. Kimin kaldırdığı da. Asıl önemli olan hata yapıp düşsen de devam etmektir. Biz durmayı seçsek de dünyanın hiçbir zaman böyle bir seçeneği ya da şansı yoktur. Dünya döner, hayat devam eder. Her hata iyiye çıkmaz. Bazı anlar vardır ki sen istediğin dersi al, çaresizsindir değiştirmek artık senin elinde olan bir şey değildir. Soyut konuşuyorum kabul. Ama hatalar çoğu zaman kişiye özeldir. Eminim şu ana kadar anlattıklarımdan bile  hatalarınızı gözden geçirdiniz. Hangi hatalar güzeldi? Hangisi çıkmazdı? Çıkmazlara inanmıyorum aslında. Ne kadar hata yapsak da, çıkmaza düştüğümüzü hissetsek de bizi bir şekilde buradan çıkaracak biri ya da bir şey olur. Şunu sakın unutmayın: Dipteyken çıkabileceğin tek yer yukarısıdır. Hata yapmaktan korkmadan hata yaptım ben. Beni ben yapan hatalara da sahibim. Keşke yapmasaydım dediğim hatalara da. Ama her zaman hayata teşekkür etmesini bildim. Gülen yüzümün sırrı belki de budur. Belki de hataları ya da doğruları yapıp onları ayaklarımıza dolamamak en doğrusudur. Hatasız olsak delirirdik, biz kolay olanı seçtik: Hata yapa yapa delirdik.


sevgiler
beyza

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

"Sen dizime yattın, ben bir hikaye anlattım ve sen büyüdün"

-
 Kendimi anlatmak için cümlelerin yettiğini düşünürdüm, senden önce. Şimdi kelimeler zor dökülüyor dilimden. Her şey içimde yoğun bir karmaşa.  Seninle benim dengede olmam imkansız. Sen bunu anlamadın. Ya hep ya hiç. Şimdi hiç'i yaşatıyoruz birbirimize. Sen inanmıyorsun ikimizi toplasan "hep" çıkmaz diyorsun. Kendini bana bıraksan anlardın, yol bizi oraya götürecekti zaten.  Kendinde her kaybolduğunda beni uzaklaştırıyorsun kendinden. Dünya zaten yalnız bir yer. Dünya zaten ıssız bir yer. Kendine bunu yapmana gerek yok. Senden değişmeni istemiyorum. Bana inan, sonra dön kendine bak. Ne dediğimi anlayacaksın. Büyük bir fırtınadan sağlam çıkmak kolay değildir, bırak yıkılalım. Olması gereken olsun. Korkuyorsun, hem de her şeyden. Öyle bir duvar örmüşsün ki kendine, dışarıdan gelip kimse sana zarar vermesin istiyorsun. İşte ben sana bakınca orada bir duvar yok, duvarın ardını görüyorum. Sen bunu yaşamama izin vermiyorsun. Bu hikayenin özeti bu işte: her şey o kadar kolayken...
Devamı

Balkon

-
Neredeyim, ne haldeyim. Ben ve kafamın içindeki binbir tilki uyumuyoruz. Hep hüsran. Hep eksik. Nereden tutsam oradan elimde kalıyor. Yakınken uzaklaştığım şeyler var. Uzakken de çok yakın hissettiğim şeyler. Hiç hissizleştim mi? Hayır. Hep kalbimde. İyi, kötü, aşk sevgi,nefret, arzu, tutku. Bir balkon. Bütün manzarada geçmişimi gördüğüm. Yerler altında hayallerim var. Çıplak ayak, sayfa sayfa basıyorum her satır ümide. Yorulup oturuyorum. Ben gencecik bir bedende bile bile yorulmuş yüreğimi daha fazla taşıyamıyorum. Ay ışığı vuruyor kara saçlarıma, ben geçmişe bakıyorum. Geçmiş kocaman bir şehir. Geçmiş öylece duruyor önümde, betonarme binalar gibi. Ben sadece izliyorum. O balkon sığındığım tek yer . O balkonda ömrüm geçecekmiş gibi hissediyorum. Benim için bir yığın geçmiş. Soğuk bir beton. Her evin içi başka bir hikaye. Koca bir yaşanmışlık bu şehir. Ve ben balkondan bakıyorum. Parmak uçlarımda hayallerim. Sadece dokunuyorum. Okuyorum biraz da. Ay ışığı vuruyor göz bebeklerime. Bir ...
Devamı

Kavuşma

-
 "Yolun zorunu yürümüştün sen tanıştığımız zaman, ben dalgalanmaktaydım elvan elvan." Bizim hikayemizin başı böyle. Nasıl ilk görüşte böyle hissettin deseler, gözlerinin içine öyle bir bakarım ki nasıl olduğunu söylememe gerek kalmaz. Zaten hep mana arıyorsun her bakışımda. Gözlerimle konuştuğumu biliyorsun. Beni sanki yıllardır tanıyorsun. Ben aynısını hissetmesem de, hayatımın belli bir döneminde hissettiğim bazı duygular var. Bana onları anımsattın. Soruyorum kendi kendime: Biz ne yaşadık? Doğru mu bu? Doğru olması gerekir mi? Doğru ne?  Beni pırıl pırıl bir ayna gibi görüyorsun. Bana bakınca kendinden hiçbir şey yok, seni bana çeken bu. Beni sana çekense o tanıdık his, güven. Sana koşulsuz güvenmek istiyorum. Sonunda mahvolsam da. Hazır olmasam da bu sona. Hiçbir sona hazır değilim. Kimse sonlara hazırlayamaz zaten kendini.  Ben artık her gün yeni bir şey öğreniyorum. Sonra kendimle kalınca tüm bu öğrendiklerim de benimle geliyor. Sen öğretiyorsun. Beni duvarlara vura...
Devamı