Adı Lazım Değil Baş Harfi Ben

İşte böyle oluyormuş. Seninleyken her şey ayrışıyor sanki. Güzel gözüken çok fazla şey var. İçimdeki sevgi sana ait. Sadece de sana ait olsun istiyorum. Keşif gibisin benim için. Hiç gidilmemiş bir yol. O uzakta kalan köy. O ıssız ada sensin işte. Sana ulaşınca, sana sarılınca içimdeki bütün sular duruldu. O kadar zor ki bunları yazmak. Çünkü çok yakın bir zamana kadar bu hissettiklerimi hissedebileceğime dair ümidim kalmamıştı. Galiba beni yazmaya iten acı çekmekti. Uzun zaman sonra mutlu hissedince kelimelere küstüm ya da onlar bana küstü bilemiyorum. Ama sözcüklerimi hissetmeni istiyorum. Yeni yeni tanıdığın beni, bir de böyle tanı istiyorum. Parça parça, farklı farklı. Birleştirince aklı da fikri de sana çıkan beni, hatta kendini, sözcüklerle tanı. Cümlelere bırak.Kendini cümlelerime bırak ki, sana olan sevgimi satırlarca yazabileyim. Tadın damağımda, sesin kulaklarımda. Sayende özlemlerin en güzeline sahibim. Seni yazmak, seni anlatmak öyle zor ki. Böyle yıllardır çırpındığım yerdeyken ben, beni çekip almadın sen. Bana dur sakin ol, çırpınarak değil, bana tutunarak ilerleyebilirsin demişsin de ellerini tutmuş gibiyim.Çünkü bunca zaman inancım bir adamın gelip beni bütün bu karmaşadan kurtarmasıydı. O iş öyle olmuyor işte. İnsan birine muhtaç hissettikçe kendini kendi kendine düzeltmekten kaçıyormuş. Senin her şeye iyi geldiğin kesin.Seni her gün görmek istediğim kesin. Seni her gün sevmek istediğim de öyle. Şimdi yakaladığım huzurun tadını çıkartmalıyım..