Beyza Anlatıyor

Hayatı bir yol olarak nitelendirirsem,yolun başındayım. Sonumdan haberim yok. Sonumdan korkum yok. pek çok şeyden ümidimi kestiğim şu günlerde, artık daha fazla yalana inancım yok. Yol uzun mu, kısa mı, ince mi, bilmiyorum. Bildiğim tek şey kırıp dökerek, kırdıkça kırılarak, sessiz sedasız ilerlediğim gerçeği. ilerlemiyor da olabilirim. Her pes edişimde bir adım geriye düşmüşsem eğer, başladığım yerin de gerisindeyim. Bu yolu yürürken pek düşünmedim aslında. Çoğunuz düşündünüz, düşünüyorsunuz da. Ben bunu pek  başaramadım. mutluluğu aradım, aslında mutluyken. Bu arayıştı işte beni mutsuz bir kadına dönüştüren. aradığım o her neyse, onu bulamadım. Yoldayken elimden kayıp gidenlere epey ağladım. Sonra bunların bomboş olduğunu kafamı duvarlara vura vura anladım. Ben böyle sözler ettikçe insanlar derin ve sonsuz bir mutsuzluk halinde sanıyor. Öyle değil, asla da olmadı. Çok mutlu da oldum ama bazı şeyler beni bırakmıyor. Dilime yapışmış da gitmeyen bir tat gibi. Bu yolda yürürken kendi...

sana bir kaç söz edeceğim. ben hayır diyemem. ben karşı duramam. ben güçlü olamam. benden insan olmaz. ben kayboldum. ben sustum. ben çok yoruldum. kalbimin akıp gitmesinden yoruldum. aklımın bunları sadece seyretmesinden yoruldum. istediğim ben olamayıp, olanla yetinmekten çok yoruldum. eminim sen bilmezsin. eminim sen birini karşılıksız sevmek nasıl bir his bilmezsin. eminim sen benim yürüdüğüm yollardan çok yürüdün. ama eminim sen benim sokaklarıma uğramazsın. benim sana çıkmasını umduğum her yolda kendimden bir parçadan vazgeçerek yola devam etmem gibi anlamsız şu hayatım. bu günlerde yollar başka.  yerler başka. kadınlar başka.adamlar başka. her şey o kadar başka, herkes o kadar yabancı ki bana. sende bile eski sevdiğim şeyleri bulamaz oldum. kendimi bulmam gerek. çabalamam gerek onca şey için. klavye başında,bir sokak kenarında, bir kitabın sayfasında yazmaya benzemez hayat. yaşıyoruz ya hani, daha çok yaşamak gerek. günden güne daha çok korksak da her şeyden, daha çok korku...